کتاب Femme a Venir

"ما اول از همه از کتاب دور هستیم، از خانه دوریم. اول از همه از همه چیز دور هستیم. ما در خیابان هستیم. اغلب از آن خیابان رد می شویم. خانه بسیار بزرگ است. چراغ ها روز و شب آنجا می سوزند. شب می گذریم، نمی ایستیم، یک روز وارد می شویم، به خانه ای که از نور شعله ور شده، به کتابی که از سکوت خیره شده، وارد می شویم، بلافاصله به پشت، تا انتهای راهرو، می رویم تا انتهای جمله همانجا.در اتاقی با دیوارهای روشن،در قلب سیاه کتاب.به گهواره گیلاس خم می شویم.نگاه می کنیم،نگاه کردن به یک نوزاد سخت است،مثل یک مرده است: ما نمی دانیم چگونه ببینیم. درنگ می کنیم، سکوت می کنیم. به دختر کوچکی که در گهواره نور خوابیده نگاه می کنیم. آلبه، این نام اوست.

کتاب Femme a Venir

کتاب Femme a Venir

On est d'abord loin du livre, loin de la maison. On est d'abord loin de tout. On est dans la rue. On passe souvent par cette rue-là. La maison est immense. Les lumières y brûlent jour et nuit. On passe, on ne s'arrête pas. Un jour on entre. Dans la maison incendiée de lumière, dans le livre ébloui de silence, on entre. On va tout de suite au fond, tout au bout du couloir, tout à la fin de la phrase, tout de suite là. Dans la chambre aux murs clairs, dans le coeur noir du livre. On se penche au-dessus du berceau de merisier. On regarde, c'est difficile de regarder un nouveau-né, c'est comme un mort : on ne sait pas voir. On s'attarde, on se tait. On regarde la petite fille endormie dans le berceau de lumière.Albe, c'est son nom

شما میتوانید نظر خود را در مورد این مطلب بیان کنید.

نام

ایمیل ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

وب سایت

نظر شما

کد امنیتی

حروف بزرگ و کوچک یکسان است.

ثبت