کتاب نمایشنامه فرانسوی En Attendant Godot

شما ایده هایم را در مورد انتظار گودو از من می پرسید که این افتخار را به من می دهید که عصاره های آن را به باشگاه انشاء بدهم و در عین حال ایده های من را در مورد تئاتر. من هیچ ایده ای در مورد تئاتر ندارم. من چیزی در مورد آن نمی دانم. من نمی روم. چیزی که بدون شک کمتر است این است که اولاً در این شرایط، یک قطعه بنویسم و ​​بعد از انجام آن، «نظری هم در مورد آن نداشته باشم. این متأسفانه مورد من است. به همه داده نمی شود. بتوانم از دنیایی که در زیر صفحه باز می شود به دنیای سود و زیان عبور کنم و به طور غیرقابل اغتشاش مانند بین توربین و کافه دو کامرس به عقب برگردم. با دقت بخونمش.نمیدونم با چه روحی نوشتم.درمورد شخصیتها بیشتر از اینکه چی میگن و چیکار میکنن و چه بلایی سرشون میاد نمی دونم. از ظاهر آنها باید به چیزهای اندکی اشاره می کردم که می توانستم به آن نگاه کنم. کلاه بولر مثلا من نمی دانم گودو کیست. من حتی نمی دانم، به خصوص نه، وجود دارد یا خیر. و نمی‌دانم باور می‌کنند یا نه، آن دو که منتظر آن هستند، دو نفر دیگر که در پایان هر یک از این دو عمل می‌آیند، باید برای شکستن یکنواختی باشد. من آن را نشان دادم. زیاد نیست. اما این برای من کافی است و بیش از اندازه کافی. حتی می‌گویم به کمتر راضی می‌شدم، در مورد اینکه می‌خواهم معنای گسترده‌تر و بالاتری را در همه اینها پیدا کنم، بعد از نمایش، با برنامه و اسکیموها را حذف کنم، نمی‌توانم معنای آن را ببینم. . علاقه. اما باید امکان پذیر باشد، من دیگر آنجا نیستم و دیگر هرگز آنجا نخواهم بود. استراگون، ولادیمیر، پوزو، لاکی، زمان و فضایشان، من فقط توانستم کمی دور از نیاز به درک آنها را بشناسم. شاید آنها چیزی به شما بدهکار هستند. بگذار مدیریت کنند. بدون من. من و آنها از هم جدا شدیم. ساموئل بکت، نامه ای به میشل پولاک، ژانویه 1952

کتاب نمایشنامه فرانسوی En Attendant Godot

کتاب نمایشنامه فرانسوی En Attendant Godot

شما میتوانید نظر خود را در مورد این مطلب بیان کنید.

نام

ایمیل ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

وب سایت

نظر شما

کد امنیتی

حروف بزرگ و کوچک یکسان است.

ثبت